ملکوت آسمان ملکوتی نیست که در این دنیا بر پا شود و سایر ملل را با ارتش خود براندازد. ملکوت آسمان در ابتدا یک ملکوت روحانی است.
موعظه شماره ۶: بیایید روزه را بشکنیم!
مجموعه موعظه‌های عیسی بر فراز کوه
مردم در ایران یک ماه از سال را روزه می‌گیرند. آنها از سحر تا زمان غروب خورشید نه چیزی می‌خورند و نه چیزی می‌نوشند. فکر می‌کنید زمانیکه غروب فرا می‌رسد مردم گرسنه و تشنه‌اند؟ بویژه چقدر این روزهای طولانی آخر تابستان برای روزه دارن دشوار بوده است. مردم با توقعی عظیم دور میز شام جمع شده منتظر غروب آفتاب می‌نشینند. مردم گرسنگی و تشنگی را با گوشت و پوست خود درک می‌کنند.
چگونه می‌توانم واقعیت گرسنگی آنها را برای شما بازگو کنم؟ داستانی شنیدم که نمی‌دانم تا چه حد حقیقت دارد، در این داستان مردی از شدت گرسنگی مقداری پول به روحانی مسجد می‌دهد تا زودتر اذان گفته شود.
عیسی در متی باب ۵ آیه ۶ فرمود:
«خوشابحال گرسنگان و تشنگان عدالت، زیرا ایشان سیر خواهند شد.»
عیسی قبل از این موعظه، کل شب را در دعا گذرانده بود. چرا او اینقدر طولانی دعا خواند؟ زیرا می‌خواست ۱۲ حواری را انتخاب کند و این موعظه را بخواند. او از خدا اطلاعاتی در این خصوص دریافت می‌کرد. این اطلاعات که پیام خداست از طریق متی به ما رسیده اند.
ملکوت آسمان ملکوتی نیست که در این دنیا بر پا شود و سایر ملل را با ارتش خود براندازد. ملکوت آسمان در ابتدا یک ملکوت روحانی است. کسانی که وارد ملکوت آسمان می‌شوند مسکینان در روح هستند. افرادی که وارد ملکوت آسمان می‌شوند بخاطر گناهانشان متأسف و ماتم زده‌اند. کسانی که وارد ملکوت آسمان می‌شوند می‌خواهند مانند عیسی فروتن باشند. حال در متی باب ۵ آیه ۶ می‌بینیم کسانی که وارد ملکوت آسمان می‌شوند گرسنگان و تشنگان عدالت هستند. منظور از گرسنگان و تشنگان عدالت چیست؟
ابتدا بگذارید در مورد عدالت رایج صحبت کنم. منظورم از عدالت رایج چیست؟ بیایید در مورد عدالتی صحبت کنیم که همه می‌شناسند و قبول دارند. همه می‌دانند که دروغ گفتن گناه است. همه این را بخوبی می‌دانند. اما دروغ همه جا وجود دارد. چه این دروغ بزرگ باشد و یا مصلحتی. مردم هر نوع فریبی را برای فروش محصولات خود و پول در آوردن بکار می‌گیرند. برای اینکه از پرداخت مالیات طفره بروند، به هر دروغی پناه می‌برند. برای طفره رفتن از انجام وظیفه، پرهیز از کار کردن و برای راحت کردن زندگی خودشان می‌گویند «نه، نمی‌توانیم این کار را انجام بدهیم» در حالیکه اگر بخواهند می‌توانند. تنبلی به وفور وجود دارد اما حقیقت وجود ندارد.
عدالت چیست؟
مزامیر باب ۱۱۹ آیه ۱۷۲:«زبان من کلام تو را بسراید زیرا که تمام اوامر تو عدل است.»
احکام خدا عدالت هستند. احکام خدا چیست؟ البته که آنها همان ده فرمان هستند. پدر و مادر خود را احترام نما. قتل مکن. زنا مکن. دزدی مکن. شهادت دروغ مده. طمع مورز. اینها بعنوان اصول عدالت شناخته شده اند.
کاش مردم همان اندازه که بخاطر غذا حاضر به شکستن روزه هستند، گرسنگان عدالت بودند! آنموقع دنیایی کاملاً متفاوت می‌داشتیم.
حال بیایید کمی عمیق‌تر به این موضوع بیاندیشیم. بیایید نه تنها به عدالت رایج بلکه به عدالت واقعی فکر کنیم.
منظورم از عدالت واقعی چیست؟
یک شخص می‌تواند با انگیزه‌ای نادرست عملی پسندیده را انجام بدهد. بعضی آدم‌ها انتقام نمی‌گیرند زیرا از رفتن به زندان می‌ترسند. انگیزه اصلی چیست؟ ترس! بعضی مردم بخاطر ترس از پلیس از قوانین راهنمایی و رانندگی پیروی می‌کنند. پس چرا بسیاری از مردم دزدی نمی‌کنند؟ جواب ساده است زیرا نمی‌خواهند دستگیر شده و یا به دردسر بیافتند. چرا مردم در عمل خیرخواهانه شرکت می‌کنند؟ شاید بخاطر بدست آوردن تحسین دیگران. انگیزه اصلی اینجا شاید غرور باشد. برخی مردم پول زیادی به یک دانشگاه می‌بخشند. انگیزه آنها چیست؟ برخی از آنها می‌خواهند اسمشان بر سر در دانشگاه باقی بماند و شهرت کسب کنند؛ ولی انگیزه اصلی غرور است. این امری عادی در میان مردم است. شما شاید بگویید: «تو انگیزه‌های مردم را نمی‌دانی.» این حقیقت دارد ولی خدا در رساله به رومیان باب ۳ آیات ۱۰ الی ۲۰ چه می گوید؟
«چنانکه نوشته شده است: پارسایی نیست، حتی یکی. هیچ‌کس فهیم نیست، هیچ‌کس جویای خدا نیست. همه گمراه گشته‌اند،و با هم باطل گردیده‌اند. نیکوکاری نیست، حتی یکی. گلویشان گوری است گشاده و زبانشان به فریب سخن می‌گوید زهر افعی زیر لب‌هایشان است؛ دهان‌شان آکنده از نفرین و تلخی است. پا‌های‌شان برای ریختن خون شتابان است؛ هر کجا می‌روند، ویرانی و تیره‌بختی بر جای می‌گذارند و طریق صلح و سلامت را نمی‌شناسند. ترس خدا در چشمانشان نیست. اکنون آگاهیم که آنچه شریعت می‌گوید خطاب به کسانی است که زیر شریعتند تا هر دهانی بسته شود و دنیا به تمامی در پیشگاه خدا محکوم شناخته شود. زیرا هیچ بشری با به جا آوردن اعمال شریعت، در نظر خدا پارسا شمرده نمی‌شود، بلکه شریعتْ گناه را به ما می‌شناساند.»
ما دوباره به این نکته بازگشتیم. در همه کارهایی که انسان انجام می‌دهد اندکی خودخواهی نهفته است. این خودخواهی است که اعمال ما نزد خداوند را لکه دار می‌کند.
رساله اول یوحنا باب ۴ آیه ۱۶ : «خدا محبت است.»
خدا محبت است و تمام اعمالی که او انجام می‌دهد بخاطر محبت است. انگیزه خدا همیشه محبت است. در انگیزه او ترس، غرور و خودخواهی وجود ندارد. همانطور که دفعه پیش گفتیم:
رساله به قرنتیان باب ۱۳ آیان ۴ الی ۵: «محبت حلیم و مهربان است؛ محبت حسد نمی‌برد؛ محبت کبر و غرور ندارد؛ اطوار ناپسندیده ندارد و نفع خود را طالب نمی‌شود؛ خشم نمی‌گیرد و سوءظن ندارد.»
خدا از ما عدالتی می‌خواهد که در آن هیچ گونه خودخواهی یافت نشود. اما ما نمی‌توانیم این را به تنهایی ارائه بدهیم. چگونه می‌توانیم با عدالت واقعی عمل کنیم و مرحمت خدا را بدست آوریم؟
«خوشابحال مسکینان در روح، زیرا ملکوت آسمان از آن ایشان است.»
«خوشابحال گرسنگان و تشنگان عدالت، زیرا ایشان سیر خواهند شد.»
این عدالت به افرادی داده خواهد شد که آن را می‌خواهند. این موهبتی از جانب خداست. این با تلاش کردن، اهدای پول و یا اعمالی اینچنین و با زیارت رفتن بدست نخواهد آمد بلکه به افرادی داده خواهد شد که گرسنگان و تشنگان عدالت هستند.
ارمیا باب ۲۳ آیه ۶: «خداوند عدالت و آزادی.»
تنها عیسی مسیح است که در این جهان هرگز گناه نکرد. هرچه بیشتر سیرت او را بررسی می‌کنیم بیشتر می‌خواهیم شبیه او باشیم. ما گرسنگان و تشنگان این عدالت هستیم. اینست آنچه عیسی فرمود:
یوحنا باب ۴ آیات ۱۳ الی ۱۴: «هر که از این آب می‌نوشد، باز تشنه می‌شود. اما هر که از آن آب که من به او دهم بنوشد، هرگز تشنه نخواهد شد، بلکه آبی که من می‌دهم در او چشمه‌ای می‌شود که تا به حیات جاویدان جوشان است.»
عدالتی که ما گرسنه و تشنه آنیم از طریق عیسی که هرگز گناه نکرد می آید. او گناهان مان را بر خود گرفت و بعنوان کفاره گناهان ما جان داد. خدا عدالت عیسی را رایگان به ما تقدیم می کند.
یوحنا باب ۶ آیه ۳۵: «نان حیات من هستم. هر که نزد من آید، هرگز گرسنه نشود، و هر که به من ایمان آوَرَد هرگز تشنه نگردد.»
آیا شما گرسنگان و تشنگان عدالت حقیقی هستید؟ به سوی مسیح بیایید و روزه تان را بشکنید!